Τα κορίτσια επίσης πήγαιναν στο νέο παιχνίδι ως θεατές, και πολλοί υποστήριζαν επίσης τους πελάτες, χρηματοδοτώντας τις νέες διοργανώσεις ή διοργανώνοντας σχολές μονομάχων (Futrell, 2006, σ. 137). Η έντονη παρουσία των γυναικών στο παιχνίδι αμφισβήτησε τις παραδοσιακές σεξουαλικές αντιλήψεις και ξεκίνησε μια συζήτηση μεταξύ των Ρωμαίων διανοουμένων, πολλοί από τους οποίους το θεώρησαν ως ένδειξη ηθικής σκουριάς (Edmondson, 1996, σ. 111). Εκπληκτικά ζώα σε όλη την Αυτοκρατορία, όπως λιοντάρια, τίγρεις και ελέφαντες, αντιμετώπιζαν ή αντιμετώπιζαν ανθρώπους. Αυτού του είδους τα θεάματα όχι μόνο γοήτευαν τα πλήθη, αλλά προσέφεραν και μια επίδειξη της κυριαρχίας των Ρωμαίων στα χαρακτηριστικά, αλλά και της συγκέντρωσης στο επίπεδο του κράτους. Ορισμένοι μονομάχοι, όπως ο Σπάρτακος και ο Κρίξος, έγιναν θρυλικοί, των οποίων οι ιστορίες υπέφεραν για αιώνες.

Άρματα στα Έργα του Ρωμαϊκού Ιππικού

Όσοι διαχειρίζονταν μεμονωμένα καταστήματα που προσέφεραν υπηρεσίες τυχερών παιχνιδιών έχουν ευφημιστικά αναγνωριστεί ως susceptores, που σημαίνει "διαφημιστές". Το παιχνίδι μόνο με ζάρια, αντί για τραπέζι στοιχημάτων, ήταν επίσης δημοφιλές στην Αρχαία Ρώμη. Η πρακτική της ρίψης πολλών, η οποία είναι η πηγή του προηγμένου όρου "λοταρία", αναφέρεται τόσο στις παλιές όσο και στις νεότερες Διαθήκες της Βίβλου. Αυτό απεικονίζεται περίφημα όταν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα έριχναν φορτία για να πάρουν τις στολές του Ιησού κατά τη σταύρωσή τους. Στους ελληνικούς μύθους, ο Άδης, ο Ποσειδώνας και ο Δίας έμοιαζαν με το νέο τμήμα του αέρα, των ωκεανών και του κάτω κόσμου ως αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού από την τύχη. Τα τυχερά παιχνίδια ήταν μια σημαντική δραστηριότητα στην Αρχαία Ρώμη, την οποία βίωναν οι άνθρωποι όλων των κοινωνικών ομάδων, παρόλο που επίσημα θεωρούνταν υποτιμητικά και βρίσκονταν στο έλεος των νομικών περιορισμών.

Κοινωνικό σχόλιο Χάρη στο Θέατρο

Οι αυτοκράτορες αποδέχτηκαν ξεκάθαρα την αναγκαιότητα του «άρτου και των θεάτρων» (panem et circenses) ως μέσο για να κατευνάσουν και να ελέγξουν τον λαό και, ως εκ τούτου, ξόδεψαν πολλά χρήματα από το παιχνίδι. Δυστυχώς, ο ίδιος ο χαρακτήρας του Circus Maximus, με τις πολυεπίπεδες καρέκλες του, ενίσχυσε τις νέες αυστηρές κοινωνικές διαιρέσεις μακριά από τη Ρώμη. Στους ηνίοχους, από τη θερμοκρασία της στιγμής, υπάρχει σίγουρα ένα ισχυρό νοητικό γεγονός στο έργο. Ξεκίνησαν ως αφοσιωμένοι οπαδοί των αθλητικών αγώνων, και εύκολα προχώρησαν στην πολιτική. Τα πρώτα γεγονότα στη Ρώμη συνδέονταν άμεσα με τη λατρεία θεών όπως ο Άρης, η νέα καλοσύνη μακριά από τον πόλεμο, και ο Κόνσος, ο νέος θεός μακριά από τα σιτηρά και τους σιτηρά. Οι ηνίοχοι, που άφηναν τη θέση τους και κρατούσαν σφιχτά τα νέα ηνία, διακινδύνευαν τη ζωή τους για νίκη, έπαινο και ίσως θορυβώδη ευχαριστία από τους θεατές.

Με την πάροδο του χρόνου, αυτοί οι αγώνες εξελίχθηκαν σε δομημένες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν σε υψηλότερα στάδια trinocasino Ελλάδα κριτική για προσωπική απόλαυση. Καθώς η Ρώμη επέκτεινε την επικράτειά της, υιοθέτησε και τροποποίησε αυτό το είδος μεθόδων, μετατρέποντάς τες σε μεγάλα θεάματα που μάγευαν τους επισκέπτες. Οι Ρωμαίοι αγαπούσαν τις αρματοδρομίες, οι οποίες διεξάγονταν σε μοναδικές πίστες αγώνων που ονομάζονταν τσίρκα.

• Το νεότερο Circus Maximus είχε τεράστια αξία στην ενίσχυση της πολιτικής εξουσίας ως το καλύτερο.
• Στις άμμους της Αφρικής, στην πλευρά σας της Μεγάλης Βρετανίας, ο Σεπτίμιος Σεβήρος ανέτειλε ενώ ο ενθουσιώδης αυτοκράτορας σφυρηλάτησε λόγω της φιλοδοξίας και μπορεί να πολεμήσει.
• Από το κατασκευασμένο κοίλο ακουγόταν μια συζήτηση. Γείτονες, άνδρες και γυναίκες, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, συνέκριναν με ζωντάνια τις προφητείες.
• Η εκτροφή πόνι έγινε το κλειδί για εκείνες τις χώρες, καθώς ισχυροί ηγέτες επιδίωκαν να έχουν τους κατάλληλους στάβλους ώστε οι στρατοί να έχουν άρματα. Οι εισαγωγές από τις στέπες, ακόμη και όταν, αρκετό καιρό παρέμειναν η μεγάλη τους προέλευση.
• Τέτοιες κατασκευές δεν ήταν απλώς χώροι διασκέδασης, αλλά και ισχυρά σημάδια από τη Ρωμαϊκή εποχή, όπως θα καταλάβετε.

Ωστόσο, αυτοί οι τύποι αντιμετώπιζαν σοβαρούς κινδύνους κάθε φορά που έμπαιναν στην πίστα, καθώς πολλοί αγώνες κατέληγαν σε εγκαύματα ή θάνατο. Ορισμένοι θεατές πιθανότατα προσελκύονταν από τον προηγουμένως καθιερωμένο κίνδυνο να παρακολουθήσουν μια αιματηρή θανατηφόρα παγωνιά. Ωστόσο, τα μεγάλα πλήθη ανθρώπων που παρευρέθηκαν στο Circus Maximus βρήκαν πολλούς και άλλους ισχυρούς λόγους για να διασκεδάσουν. Ο Matz ισχυρίζεται ότι οι θεατές ήταν πιθανότατα λάτρεις των αρματοδρομιών υψηλού επιπέδου, οι οποίοι θα εκτιμήσουν την εμπειρία και το θάρρος των θεατών. Δράμα, αναπαραστάσεις, ρεσιτάλ, παντομίμα, τραγωδία και κωμωδία (ειδικά τα κλασικά ελληνικά έργα) λάμβαναν χώρα στα θέατρα με αρχιτεκτονικά κτίρια, με μερικά, όπως το Πομπήιο στη Ρώμη, να έχουν χωρητικότητα έως και 10.000 θεατών.

Σχετικά άρθρα

• Αυτή η επανεκτίμηση σας διευκρινίζει ότι τα άρματα είχαν πολύ πιο τελετουργικά, αλλιώς εμβληματικά χαρακτηριστικά, σε αντίθεση με τα κεντρικά στρατιωτικά προϊόντα στους ρωμαϊκούς τρόπους.
• Ταυτόχρονα, οι ηνίοχοι είχαν την τάση να επιλέγουν εξειδικευμένα ιππικά εργαλεία, σε αντίθεση με εκείνους με προηγούμενη αίσθηση ιππικής τέχνης.
• Αυτό το τελετουργικό σκηνικό πυροδότησε την καλλιέργεια πίστης και ίσως αμοιβαίας ταυτότητας σίγουρα σε Ρωμαίους ιδιοκτήτες.
• Οι νέοι προμηθευτές και οι ομάδες των ρωμαϊκών πολεμικών αρμάτων, οι ηνιόχοι και οι διοικητές, υποβάλλονταν σε έγκυρη εκπαίδευση για τη μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων τους.
• Ο Ηνίοχος Πόπλιος Αίλιος Γούτα Καλπουρνιανός προσπάθησε να συμμετάσχει μεταξύ των οδηγών που αγωνίστηκαν για τις τέσσερις ομάδες.
• Έτσι, είναι μια επισφαλής μορφή διαχείρισης ενός επιπλέον στοιχείου απρόβλεπτου και μπορείτε να συγκινήσετε, ενισχύοντας το νέο θέαμα για να αποκτήσετε ένα κοινό χαρούμενο από την ανυπακοή και τον θάνατο.

Οι ανασκαφές αμφιθεάτρων, τσίρκων και πανεπιστημίων μονομάχων έχουν προσφέρει ευεργετική κατανόηση του σχεδιασμού, της δομής και της διαδικασίας αυτών των ιδρυμάτων (Welch, 2007, σ. 21). Σε ορισμένα μέρη, κάποιοι τύποι μονομάχων ή πολεμικών τεχνών ήταν πολύ πιο δημοφιλείς από οποιονδήποτε άλλο. Όπως ο νέος Θράεξ, ένας σπουδαίος μονομάχος εξοπλισμένος με λυγισμένο σπαθί και ασφαλή σύναψη, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στις ανατολικές επαρχίες (Wiedemann, 1992, σ. 117). Οι τοπικοί μύθοι και η πνευματική ζωή επηρέασαν επίσης τη νέα εικονογραφία και συμβολισμό του παιχνιδιού, όπως παρουσιάζονται στα νέα ψηφιδωτά και τοιχογραφίες που κοσμούν αμφιθέατρα ή άλλους προσωπικούς χώρους.

Οι αρματοδρομίες αντιμετώπιζαν τον συνεχή κίνδυνο συγκρούσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα σε άτομα που διαφορετικά θα περνούσαν. Οι πιο γνωστοί άνθρωποι ήταν οι ήρωές τους, τα ονόματά τους και οι ομοίωσή τους κοσμούσαν ψηφιδωτά, τοιχογραφίες, ακόμη και αντικείμενα όπως λάμπες και φαγητά (Humphrey, 1986, σ. 178). Οικονομικά, οι αρματοδρομίες έγιναν μη βιώσιμες, καθώς θα τους κοστίσει την οργάνωση και την επισκευή νέων τσίρκων και σταδίων που θα ανεβαίνουν κάθε χρόνο.

Λειτούργησε ως κοινωνική γιορτή που μπόρεσε να ενώσει για λίγο άλλες κοινωνικές κατηγορίες, ακόμη και μετά από βαθιές ανισότητες, ενισχύοντας παράλληλα τις καθιερωμένες προσωπικές ιεραρχίες. Οι κύριες παρατάξεις στην κούρσα των αρμάτων ήταν η νέα οργάνωση, οι λαχανικοί, οι κόκκινοι και οι λευκοί. Αυτές οι κοινότητες ανταγωνίζονταν έντονα για να κερδίσουν και να συνεργαστούν, οδηγώντας συχνά σε έντονες αντιπαλότητες που επεκτείνονταν εκτός της πίστας και μερικές φορές σε παράνομες συγκρούσεις, ειδικά μεταξύ οπαδών. Κατά τη διάρκεια ακραίων περιστατικών, οι ομάδες ανταγωνισμού αντιμετωπίζουν συγκρούσεις εκτός της αρένας, αν όχι κατά τη διάρκεια των αγώνων. Οι ταραχές μπορεί να προκαλέσουν περισσότερες από ό,τι πιστεύαμε, αδικίες στο τραγούδι ή συγκρούσεις εκτός φυλετικών συνεπειών. Τέτοια γεγονότα τόνιζαν όχι μόνο την αντιπαλότητα, αλλά και τις δημόσιες εντάσεις που σιγόβραζαν κάτω από την επιδερμίδα από τη ρωμαϊκή εποχή.

Με την πάροδο των ετών, οι απαιτήσεις υλικοτεχνικής υποστήριξης, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης και της μεταφοράς αρμάτων, οδήγησαν στη συνέχεια στα σκουπίδια. Καθώς ο πόλεμος μετατοπίστηκε προς τους πυκνά οργανωμένους σχηματισμούς, τα άρματα ξέχασαν την εξέχουσα θέση τους στο ρωμαϊκό στρατιωτικό σύστημα, οδηγώντας τα σε ταχύτερες ροές στο πεδίο της μάχης. Η ρωμαϊκή χρήση αρμάτων στις αρχές του ιππικού ευθυγραμμίστηκε με την πλήρη εστίασή τους στην κακοποίηση και την επιδεξιότητα. Αν και δεν ήταν το νέο βασικό στοιχείο του ρωμαϊκού πολέμου, τα άρματα συμπλήρωσαν επιπλέον εξοπλισμό και τόνισαν την ευελιξία. Η στρατηγική εφαρμογή είναι προσαρμοσμένη ώστε να μπορείτε να εκμεταλλεύεστε εύκολα τις αδυναμίες του αντιπάλου αντί να τον υπερεκτιμάτε. Επίσης, τα άρματα οδηγούν στις αρχές του ρωμαϊκού ιππικού λόγω των ολοένα και πιο γρήγορων δικτύων επίθεσης που μπορούν να φέρουν γρήγορες επιρροές.

Εκδηλώσεις με Άρμα

Ο νεότερος ηνίοχος σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια έκανε στη συνέχεια τον νεότερο γύρο μακριά από την τιμή του μελωδικού, καθώς οι ενθουσιασμένοι θεατές έβαζαν μικρά χρυσά νομίσματα ή φυτά στο τέρμα. Οι νέοι ηνίοχοι μένουν στις επιλεγμένες λωρίδες μέχρι να φτάσουν στο νέο πλησιέστερο άκρο του διαχωριστικού, ακολουθώντας τα νεότερα άρματα που αποφάσισαν να συμμετάσχουν στον αγώνα για να βρουν τις καλύτερες τάξεις. Οι νέοι οδηγοί, μόλις έφυγαν από τις λωρίδες, έτρεχαν αριστερόστροφα μέσα στο μελωδικό, κάνοντας αγώνα ανά δύο, για κάθε οδηγό να κινείται γύρω από το πίσω μέρος μακριά από τα πόνυ του, για το λεπτό και ίσως αδύνατο άρμα, που θα τραβιόταν με ευκολία και θα θρυμματιζόταν. Ένας από τους πολλούς ανθρώπους προσπάθησε να δημιουργήσει και να ταράξει τους ανταγωνιστές για να βγάλει μια καθαρή πορεία για να αποκτήσει τον σύντροφό του. Ο νεότερος προπορευόμενος, ο νέος ιππέας, έτρεχε πίσω ή μπροστά από τα άρματα, φωνάζοντας υποστήριξη και συμβουλές ενώ σχεδίαζαν στρατηγική για να αποφύγουν τις φουρκέτες ή το κλείσιμο του ανταγωνιστή στις φτέρνες. Οι ηνίοχοι κάνουν στροφή κοντά στο κύριο εμπόδιο για να βοηθήσουν να μειώσουν τις διαδρομές τους.

Στον ρωμαϊκό πόλεμο, τα άρματα έπαιζαν έναν περιορισμένο αλλά και αυθεντικό ρόλο στις ιδέες του ιππικού. Αν και μικρότερα από τις ρωμαϊκές λεγεώνες, λειτουργούσαν κυρίως για να έχουν συγκεκριμένα πλεονεκτήματα χειρισμού. Τα ρωμαϊκά άρματα συχνά διευκόλυναν γρήγορες πλευρικές κινήσεις και μπορούσαν να καταδιώξουν τους υποχωρούντες εχθρούς, αξιοποιώντας την ταχύτητα και την ευελιξία τους. Οι νέοι στρατιώτες και το πλήρωμα των ρωμαϊκών αρμάτων μάχης, καθώς και οι ηνιόχοι και οι διοικητές, έλαβαν επίσημη εκπαίδευση για να βελτιώσουν την ικανότητά τους. Αυτή η ικανή ομάδα συνδύαζε τις κινήσεις με άλλες μονάδες ιππικού και λεγεώνες, συνεργαζόμενη με άρματα σε υπερσύγχρονες ασκήσεις μάχης. Ο ρόλος τους ήταν καθοριστικός στη διατήρηση της νεότερης επιχειρησιακής συνοχής μακριά από τον ρωμαϊκό πόλεμο, παρά τη μείωση της εξερεύνησης.